De griep
De griep is een virale infectie, veroorzaakt door een RNA-virus, Myxovirus influenza. Het is een natuurlijke infectiekiem bij de mens en vele dieren, zoals bijvoorbeeld: varkens, paarden en vele vogels. Er bestaan drie grote groepen van het influenza virus, namelijk Influenza A,B en C.
Virologie
Bij de mens identificeert men, over het algemeen, twee soorten griepepidemieën. De eerste, de meest kwaadaardige die meestal woedt in november-december, wordt veroorzaakt door het influenza virus type A De tweede, die vooral voorkomt in januari-februari, wordt veroorzaakt door het influenza virus type B
Griepvirussen zijn sterk mutatief en veranderen snel. Daarom is het noodzakelijk dat men elk jaar opnieuw een nieuw vaccin ontwikkeld. Een geïnfecteerd individu, zal na de ziekte, een weerstand ontwikkelen tegen het opgelopen virus. Deze ontwikkelde immuniteit zal meerdere jaren meegaan maar verzwakt jaar na jaar. Wanneer hij in contact komt met een andere vorm van het griepvirus, zal zijn immuniteitssysteem het niet kunnen tegenhouden.
Virussen van het type A en B bevatten twee grote eiwitten op hun membraan, aan de uiteinden van de uitsteeksels : hemagglutinine en neuraminidase, die bestaan uit verschillende allelen. Wanneer men spreekt over een bepaald virus, spreekt men over een type, gevolgd door informatie over deze allelen. Bijvoorbeeld: A(H1N2) betekent: influenza virus A, met hemagglutinine allel n°1 en neuraminidase allel n° 2
Er bestaan 15 verschillende hemagglutinine allelen. Ze komen allemaal voor in de virussen die circuleren bij de vogels. Enkel de hemagglutinine allelen H1, H2 en H3 komen voor bij de pathogenen voor de mens. Zo ook komen slechts 2 van de 9 neuraminidase allelen voor bij de mens, namelijk N1 en N2. N3 tem N9 komen uitsluitend voor bij vogels.
De virussen type C, minder gekend en minder bestudeerd, hebben maar één type uiteinde.
De meeste mutaties van de menselijke griepvirussen zijn matig belangrijk en veroorzaken hoogstens een epidemie. Het is een heel ander verhaal als het virus een grote mutatie ondergaat. Dat is in de 20ste eeuw drie keer voorgevallen. In 1919 (de Spaanse griep), 1957 (de Aziatische griep) en in 1968 (de griep van Hong Kong). In zulke gevallen ontstaan er brede pandemieën met zeer hoge mortaliteit. Zo heeft de Spaanse griep om en bij de 40 miljoen slachtoffers gemaakt, waarvan meer dan de helft jong volwassenen. Het verantwoordelijke virus, nauw verwant aan de varkensgriep, was geheel anders dan de virussen waaraan de mensheid gewoon was.
Diagnostiek
In de dagdagelijkse praktijk is de diagnose van griep vrij eenvoudig te stellen. Men koppelt de fysieke symptomen (hoge koorts met rillingen, diffuse pijn, vooral in de spieren en gewrichten, hoesten, duizeligheid, hoofdpijn, algemeen slecht voelen) aan de kenmerken van een epidemie (winterperiode en recent contact met een besmet iemand). De incubatieperiode van griep bedraagt 48 uur en de symptomen treden spontaan op binnen de week.
Een ernstige griep mag nooit onderschat worden, deze kan immers dodelijk zijn. Griep is de tweede grootste doodsoorzaak door infectieziektes in Frankrijk (na een longontsteking, veroorzaakt door pneumokokken) . Bij ernstige griep gaat het ziektebeeld gepaard met atypische griepsymptomen met acute ademhalingsproblemen en soms zelfs orgaanfalen. Ernstige griep komt voor bij zwakkere mensen die besmet werden.
Zekerheid over de diagnose door middel van identificatie van het virus is zelden noodzakelijk. Wel in het geval van ernstige symptomen of in het geval van een epidemiologische studie. De identificatie van het virus gebeurt, in deze gevallen, door middel van een indirecte immunofluorescentie van het neusslijmvlies.
Preventie en behandeling ( allopathische benadering)
Vaccinatie wordt beschouwd als de beste (graad van bescherming is 60 %) en de enige (behalve isolatie) manier om zich te beschermen tegen de griep. In Frankrijk is ze gratis voor alle risicopatiënten : 65 plussers, longpatiënten, …
Er bestaan ook antivirale middelen, oseltamivir (Tamiflu) en zanamivir (Relenza), die direct de hemagglutininen en neuraminidasen op het membraan aanvallen. Ze kunnen de symptomen een beetje verminderen tijdens het verloop van de ziekte. Maar, ze zijn kostelijk, niet terugbetaald door de ziekenkas en weinig efficiënt.
Om mensen, besmet met de vogelgriep, te behandelen, raadt de WHO een behandeling aan met de meest krachtige antivirale middelen en vaccinaties op de markt. Er zijn echter maar twee moleculen gekend voor hun doeltreffendheid tegenover virussen als de H5N1 : oseltamivir en zanamivir. Zanamivir is gecommercialiseerd door GlaxoSmithKline, onder de naam van Relenza, maar het effect is onzeker. Oseltamivir is te koop onder de naam Tamiflu, geproduceerd in de laboratoria van Roche (Zwitserland) en wordt beschouwd als het beste antiviraal medicijn op de markt. Maar, behalve het monopolie van deze firma, zoals reeds aangegeven, stelt zich ook het probleem van de grondstof van dit medicijn.
Tamiflu wordt geproduceerd op basis van extracten van steranijs, waarvan de export volledig in handen is van China. De Tamiflu, geproduceerd door Roche, het beste antivirale middel beschikbaar op de markt, wordt geproduceerd vanuit een specifieke plant, namelijk de Illicum verum, steranijn, gekweekt in het zuiden van China tussen Shangai en de Vietnamese grens. Deze plant wordt zeer frequent gebruikt in de geneeskunde en in de voeding, het is zelfs het hoofdbestanddeel van pastis sinds 1932. Er bestaat ook steranijs van andere afkomsten (Japan, Vietnam), maar het gebruik daarvan is onlangs verboden, aangezien men bewezen heeft dat deze toxisch zijn. Kort, China is heer en meester over de levering van deze grondstof.
Om het uiteindelijke ‘oseltamivir’ te bekomen extraheert men shikiminezuur uit de zaadjes van steranijs. Dit zuur wordt omgezet in epoxide tijdens een proces dat bestaat uit drie reactietrappen op lage temperatuur, die wordt uitgevoerd op 7 verschillende sites. De gevaarlijkste reactietrap omvat de omzetting van epoxide naar azide, waarbij een extreem explosief product wordt geproduceerd. Deze reactietrap wordt uitgevoerd in een speciale firma, in kleine hoeveelheden, om het risico op explosie te voorkleinen. Op dit moment (oktober 2005), hebben slechts 1 Amerikaanse en 2 Europese firma’s de toelating gekregen om deze reactietrap te mogen uitvoeren. Tijdens de uiteindelijke reactietrap wordt het actieve bestanddeel voor Tamiflu gekristalliseerd en uiteindelijk gedroogd en verpakt in capsules, onder beschermende atmosfeer.
Link:
De natuurlijke antwoorden bij een pandemie.
Het Covid19
Coronavirussen
Terug naar Pandemie